อาชีพรับจ้างจองคิวกำลังสะท้อนภาพความซับซ้อนของชีวิตคนเมืองยุคใหม่ที่เวลาและความสะดวกกลายเป็นสินค้าที่สามารถซื้อขายได้หากใครมีทรัพยากรเพียงพอ ความนิยมของบริการลักษณะนี้เติบโตมาพร้อมกับวิถีชีวิตเร่งรีบ ไม่ว่าจะเป็นการจองคิวร้านอาหารชื่อดัง ทำเอกสารราชการ เข้าร่วมงานอีเวนต์ หรือกดรับสินค้าแบบลิมิเต็ด ความต้องการของผู้คนผลักดันให้เกิดช่องทางทำมาหากินรูปแบบใหม่ซึ่งในมุมหนึ่งก็ช่วยสร้างรายได้ให้แรงงานอิสระและลดภาระด้านเวลาแก่ผู้ใช้บริการได้จริง
อย่างไรก็ตามเมื่อระบบการจองคิวถูกแปรเปลี่ยนเป็นสิ่งที่ซื้อขายได้ระบบที่ควรถูกออกแบบมาเพื่อความเท่าเทียมกลับเริ่มเกิดปัญหาต่อสังคมในวงกว้าง ผู้ที่มีเงินมากกว่าย่อมมีทางลัดขณะที่คนทั่วไปต้องรับภาระจากคิวที่ยาวขึ้นหรือบางครั้งถึงกับหมดสิทธิ์เข้าใช้บริการโดยไม่จำเป็น ร้านค้าหรือผู้ให้บริการเองก็ต้องเผชิญความวุ่นวายมากขึ้นเพราะต้องคอยปิดช่องโหว่ไม่ให้ระบบคิวถูกใช้ในทางที่ผิดและเพื่อไม่ให้ลูกค้าตัวจริงเสียโอกาสโดยไม่เป็นธรรม
เหตุการณ์ดราม่าร้าน “เจ๊ไฝ ประตูผี” ยิ่งทำให้ประเด็นนี้ชัดเจนขึ้นเมื่อทางร้านยืนยันกฎว่าลูกค้าต้องมาให้ครบทั้งกลุ่มก่อนถึงจะเข้าได้ แม้บางคนมองว่าเป็นกฎที่เข้มงวดแต่ร้านก็ได้ชี้แจงว่าเป็นวิธีป้องกันการจองคิวแบบไม่จริงใจและปัญหาคนรับจ้างต่อคิวที่ทำให้ระบบรวนมาโดยตลอด เพราะเมื่อคิวมาถึงแล้วแต่คนไม่พร้อมเข้าส่งผลให้เก้าอี้ว่างโดยไม่จำเป็น และลูกค้าคนอื่นต้องรอนานเกินกว่าเหตุ ความเสียหายจึงไม่ได้เกิดเฉพาะกับร้านแต่ยังกระทบต่อประสบการณ์ของลูกค้าทุกคนในระบบเดียวกัน
ประเด็นเรื่องอาชีพรอคิวจึงกลับมากลายเป็นอีกหนึ่งประเด็นสำคัญในสังคมทันทีว่าควรจัดการบริการลักษณะนี้อย่างไรให้เกิดความสมดุล ผู้จ้างได้รับความสะดวกจริงแต่ก็ไม่ควรแลกมาด้วยความเดือดร้อนของผู้อื่น ร้านค้าก็ไม่ควรต้องเสียประสิทธิภาพหรือเผชิญความขัดแย้งเกินจำเป็น และพื้นที่สาธารณะก็ไม่ควรเต็มไปด้วยความตึงเครียดเพราะการใช้ระบบคิวอย่างไม่รับผิดชอบ แนวทางแก้ปัญหาอาจอยู่ที่การจัดกฎระเบียบที่ชัดเจน การใช้เทคโนโลยีบริหารคิวให้โปร่งใสขึ้น และการปรับทัศนคติของผู้บริโภคต่อความยุติธรรมร่วมกัน
ท้ายที่สุดอาชีพรับจ้างจองคิวไม่ได้ผิดแต่ต้นกำเนิดเพราะปฏิเสธไม่ได้ว่านี่คือสิ่งที่ตอบโจทย์ความต้องการของผู้คนอย่างแท้จริง ทว่าโจทย์สำคัญคือการทำให้บริการนี้อยู่ร่วมกับสังคมได้โดยไม่สร้างผลกระทบเกินควร หากทุกฝ่ายยังยึดถือเพียงความสะดวกของตัวเองเป็นหลักเหตุการณ์ดราม่าเช่นกรณีร้านเจ๊ไฝก็อาจเกิดซ้ำไม่รู้จบในร้านอาหารที่ระบบคิวมีจำกัดและความยุติธรรมมักถูกสั่นคลอนจากความสะดวกที่ซื้อได้เสมอเช่นเดียวกัน
